Szkło, którego jedna ze stron zostaje pokryta emalią podczas procesu hartowania.
Procent energii pochłoniętej przez szkło, powodującej jego nagrzanie. Wielkość ta pozwala na określenie ryzyka pęknięć pod wpływem szoku termicznego. Jeżeli jej wartość przekracza 50% szkło powinno zostać poddane procesowi hartowania.
Procent energii przenikającej do wnętrza, w stosunku do energii słonecznej padającej (przenikanie + odbicie energii przez ścianę do wewnątrz pomieszczenia). Jest to jedna z głównych własności szkieł z powłoką przeciwsłoneczną.
Szkło float, którego powierzchnia zostaje chemicznie wzmocniona dzięki wymianie jonów w wysokiej temperaturze, w celu nadania mu wysokiej odporności mechanicznej.
Zespół wartości przepuszczalności, odbicia i absorpcji promieniowania słonecznego przez prze szklone ściany.
Standardowe szkło float, podczas procesu produkcji poddawane powolnemu schładzaniu (odprężaniu), co uwalnia je od wewnętrznych naprężeń i pozwala na cięcie i obróbkę krawędzi. Jest to szkło, które nie zostało poddane ani hartowaniu, ani utwardzaniu.
Szkło poddane obróbce termicznej, zwiększającej odporność mechaniczną i odporność na szok termiczny.
Szyba montowana za pomocą sztywnych lub ruchomych mocowań punktowych.
Angielska nazwa szkła pokrytego powłoką niskoemisyjną (lub szkła o niskiej lub małej emisyjności).