Nieprzezierna część przeszklonej elewacji, zazwyczaj znajdująca się poniżej okna lub między dwoma oknami (w przypadku ściany kurtynowej). Spandrele są często wykonywane ze szkła emaliowanego lub ze szkła przeciwsłonecznego, pokrytego powłoką nadającą szkłu cech nieprzezierności.
Szyba montowana za pomocą sztywnych lub ruchomych mocowań punktowych.
Plastyczna folia, zapewniająca mechaniczne połączenie szklanych elementów w taflach szkła laminowanego.
Właściwość powierzchni, pozwalająca na zmniejszenie wymiany ciepła, a tym samym na uzyskanie lepszej wartości Ug szyby zespolonej. W tym celu stosuje się szkła o niskiej lub małej emisyjności.
Właściwość niektórych materiałów polegająca na rozkładaniu substancji organicznych pod wpływem promieniowania UV.
Szkło, którego jedna ze stron zostaje pokryta emalią podczas procesu hartowania.
Procent energii pochłoniętej przez szkło, powodującej jego nagrzanie. Wielkość ta pozwala na określenie ryzyka pęknięć pod wpływem szoku termicznego. Jeżeli jej wartość przekracza 50% szkło powinno zostać poddane procesowi hartowania.
Oddawanie barw to ogólny termin określający, efekt jaki wywołuje światło dzienne, przepuszczone lub odbite przez szkło, na kolorach oświetlanych przez to światło przedmiotów.
Szkło przezroczyste uzyskane w procesie „float”.
Emisyjność to właściwość powierzchni. Jeśli dwie powierzchnie znajdują się blisko siebie i mają różne temperatury, następuje między nimi wymiana ciepła poprzez promieniowanie, której wielkość jest zależna od poziomu emisyjności. Normalna emisyjność klasycznego szkła wynosi 0,89, natomiast emisyjność szkieł „z powłokami o niskiej emisyjności” (w języku angielskim low-E) może wynosić nawet 0,01. Emisyjność jest używa na do obliczania współczynnika U szyb zespolonych.