Emisyjność to właściwość powierzchni. Jeśli dwie powierzchnie znajdują się blisko siebie i mają różne temperatury, następuje między nimi wymiana ciepła poprzez promieniowanie, której wielkość jest zależna od poziomu emisyjności. Normalna emisyjność klasycznego szkła wynosi 0,89, natomiast emisyjność szkieł „z powłokami o niskiej emisyjności” (w języku angielskim low-E) może wynosić nawet 0,01. Emisyjność jest używa na do obliczania współczynnika U szyb zespolonych.
Symbol współczynnika całko witej przepuszczalności energii słonecznej (Solar Factor).
Produkt, z reguły na bazie sita molekularnego, umieszczony w ramce szyby zespolonej, w celu odwodnienia przestrzeni międzyszybowej wypełnionej powietrzem lub gazem.
Symuluje hałasy powstające w budynkach; jest również stosowany do określania hałasów powstających w ruchu lotniczym.
Różnica pomiędzy dopływem a stratami ciepła po przez okna i szyby.
Wartość U określa strumień ciepła przenikający przez ścianę o powierzchni 1m2, oddzielającą dwa środowiska o różnicy temperatur wynoszącej 1 K. Jest to zasadnicza cecha determinująca własności izolacyjne szyby zespolonej.
Połączenie wielu tafli, hartowanych lub nie hartowanych, za pomocą przekładek z folii PVB.
Dla bezbarwnego szkła o grubości 3 mm Shading coefficient wynosi 1. Wartość Shading coefficient otrzymuje się, dzieląc Solar Factor „g” przez 0,87.
Nieprzezierna część przeszklonej elewacji, zazwyczaj znajdująca się poniżej okna lub między dwoma oknami (w przypadku ściany kurtynowej). Spandrele są często wykonywane ze szkła emaliowanego lub ze szkła przeciwsłonecznego, pokrytego powłoką nadającą szkłu cech nieprzezierności.
Szkło o satynowym, matowym wykończeniu, uzyskiwane w procesie wytrawiania kwasem jednej z powierzchni.