Dodatkowa obróbka termiczna, pozwalająca wyeliminować szyby, w przypadku których istnieje ryzyko samoczynnych pęknięć.
Procent energii pochodzącej z promieniowania słonecznego, odbitej przez przeszkloną ścianę.
Technika drukowania na szkle przy pomocy specjalnego sita.
Szkło o satynowym, matowym wykończeniu, uzyskiwane w procesie wytrawiania kwasem jednej z powierzchni.
Określa łatwość, z jaką materiały zapalają się, a więc podsycają ogień.
Powłoka naniesiona na szkło, mająca silne właściwości odbijania promieni widzialnych i/lub podczerwonych. Nazewnictwo stosowane do określenia powłoki przeciwsłonecznej.
Powłoka uzyskana poprzez nakładanie na szkło związków metalicznych w wysokiej temperaturze, podczas procesu produkcji szkła float.
Procent energii przenikającej do wnętrza, w stosunku do energii słonecznej padającej (przenikanie + odbicie energii przez ścianę do wewnątrz pomieszczenia). Jest to jedna z głównych własności szkieł z powłoką przeciwsłoneczną.
Znacząca różnica temperatur między położonymi blisko siebie fragmentami przeszklenia, mogąca doprowadzić do pęknięć szkła, powszechnie zwanych „pęknięciami pod wpływem szoku termicznego”. Stosowanie szkła hartowanego lub utwardzanego pozwala na zmniejszenie tego ryzyka.
Grawitacyjne wyginanie szkła w specjalnych piecach pozwalające na uzyskanie wypukłego efektu dekoracyjnego. Tą techniką możliwe jest również połączenie szkieł w różnych kolorach.