Szkło o satynowym, matowym wykończeniu, uzyskiwane w procesie wytrawiania kwasem jednej z powierzchni.
Produkt, z reguły na bazie polisiarczków, silikonu, poliuretanu lub butylu zapewniający stabilność mechaniczną szyby zespolonej. Jest to zarazem drugi stopień uszczelnienia szyby zespolonej.
Dodatkowa obróbka termiczna, pozwalająca wyeliminować szyby, w przypadku których istnieje ryzyko samoczynnych pęknięć.
Emisyjność to właściwość powierzchni. Jeśli dwie powierzchnie znajdują się blisko siebie i mają różne temperatury, następuje między nimi wymiana ciepła poprzez promieniowanie, której wielkość jest zależna od poziomu emisyjności. Normalna emisyjność klasycznego szkła wynosi 0,89, natomiast emisyjność szkieł „z powłokami o niskiej emisyjności” (w języku angielskim low-E) może wynosić nawet 0,01. Emisyjność jest używa na do obliczania współczynnika U szyb zespolonych.
Płaskie szkło pół przezierne, uzyskane poprzez walcowa nie szklanej masy pomiędzy dwoma cylindrami, które wytłaczają wypukły motyw na jednej lub dwóch stronach.
Procent energii pochodzącej z promieniowania słonecznego, odbitej przez przeszkloną ścianę.
Procent światła ultrafioletowego, pochodzącego z promieniowania słonecznego, który przenika przez przeszkloną ścianę.
Szkło pokryte powłoką fotokatalityczną o własnościach hydrofilnych. Powłoka ta wykorzystuje połączone działanie promieni UV i wody, co powoduje rozkład brudu organicznego i eliminuje cząsteczki mineralne. Szkło pozostaje dłużej czyste i łatwiej się je myje.
Szkło przezroczyste uzyskane w procesie „float”.
Różnica pomiędzy dopływem a stratami ciepła po przez okna i szyby.